ایمپلنت دندان در واقع ریشه دندان مصنوعی است که از تیتانیوم ساخته می‌شود؛ تیتانیوم مواد زیست سازگاری است که در ایمپلنتهای ارتوپدی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
دندان ایمپلنتی در واقع همانند دندان طبیعی عمل می‌کند و جلوی تحلیل رفتن استخوان فک را گرفته و رشد استخوان را تحریک می‌نماید.
ایمپلنت پی مستحکمی برای دندان مصنوعی جایگزین دندان طبیعی فراهم می‌نماید.
اگر شما یک دندان یا همه دندان ها را به دلایل مختلف از دست دادید قطعا باید راه حلی برای جبران بی دندانی بیابید ، در دندانپزشکی مدرن امروز جبران بی دندانی با روش قطعی ایمپلنت دندان عملی شده و نگرانی شما را برطرف ساخته ، ایمپنت دندان ضمن جلوگیری از تحلیل لثه و تحلیل استخوان دقیقا مانند دندان طبیعی عمل می کند.
در چه مواردی از ایمپلنت دندانی استفاده می شود؟
۱- فاصله بین دندان های جلو در اثر از دست رفتن یک دندان بطوری که دندان های مجاور آن طبیعی باشند.
۲- فاصله زیاد بین دندان ها در اثر از دست رفتن یک یا بیش از یک دندان بطوری که دندان های مجاور آن طبیعی باشند.
۳- زمانی که یک یا بیش از یک دندان از انتهای هر قوس دندانی از دست رفته باشد و تنها یک سمت، دندان طبیعی باشد.
۴- زمانی که کلیه دندان های یک یا هر دو فک از دست رفته باشد.
شما بیمار گرامی از یک دندان تا ایمپلنت چند دندان را می توانید انجام دهید.
چه مدت طول می‌کشد تا صاحب دندان شویم؟
طول دوره درمان بستگی به چند عامل دارد از جمله نیاز به پیوند استخوان و امکان بارگذاری فوری ایمپلنت. در صورتی که این نوع درمان (بارگذاری فوری ایمپلنت) امکان پذیر باشد، در همان روز کاشت ایمپلنت جای خالی دندان در دهانتان پر می‌شود.
برای بیشتر بیماران درمان ایمپلنت بسته به عواملی مانند تراکم و حجم استخوان محل کاشت ایمپلنت، چند هفته تا چند ماه طول می‌کشد. در صورتی که پیوند استخوان گسترده انجام شود شش تا نه ماه باید صبر کنید تا درمان تکمیل شود.
در پنجاه سال اخیر ایمپلنت های دندانی برای حالات خاصی از ترمیم های دندان پزشکی بصورت یک درمان قابل قبول و استاندارد مورد قبول واقع شده است. البته عده ای از کلینیسینها در مورد روش های درمان و عقاید صاحب نظران و انواع متعدد برند ها و برتری یک روش و اصل بر دیگری و برندی بر برند دیگر سردرگم هستند.
باید اذعان کرد که تعداد زیادی از برند ها و سیستم های تولید کارخانجات از نظر کلینیکی نتیجه بخش بوده اند.
تردیدی نیست که هر بیماری ممکن است یک یا چند دندان خود را از دست داده باشد. از انواع درمان هایی که برای بیماران برای جایگزینی دندانهای از دست رفته انتخاب می گردد یکی هم جایگزینی به وسیله ایمپلنت می باشد. مسلم است که در انتخاب نوع درمان هزینه های مربوطه دخالت دارد ولی بدون توجه به نتیجه ی درمان بیمار باید از درمان و جایگزینی دندان یا دندان های از دست رفته به وسیله ایمپلنت آگاهی های لازم را کسب نماید. پیشرفت های قابل توجه در کاربرد ایمپلنت ها این نوع درمان را آسانتر کرده است.
امروزه قرار دادن ایمپلنت ها در خارج از موضع صحیح آناتومیک غیرقابل قبول محسوب می شود. از آنجایی که پیچیدگی های بیشتر در امر درمان های ایمپلنت به وجود می آید دندانپزشکان باید محدودیت ها و قابلیت های خود را در رابطه با انواع درمان ها و کاربرد تکنیک ها شناسایی و در حیطه معلومات وتوانمندی های خود و امر درمان با ایمپلنت مبادرت ورزند.
شکست ایمپلنت مسئله مشترکی بین عمل کننده و بیمار می باشد. با تشخیص و طرح درمان دقیق می توان شکست های ناشی از ایمپلنت را با شناخت عادات دهانی، درمان دندان قروچه و فشارهاى اکلوزالى زیاد، شکست ایمپلنت را کاهش میدهد.
تردیدی نیست که درجه سلامت بیمار، شرایط سیستمیک و دندان های باقی مانده در تصمیم گیری دخالت دارد. در مواردی که استخوان از نظر کمی و کیفی ایده آل نیست، باید سطح اکلوزالی ایمپلنت ها را باریک گرفت. و در درمان های فوری جانب احتیاط را در نظر گرفت. در هر صورت این نکته حائز اهمیت است که در حال حاضر در اکثر موارد ایمپلنت های دندانی یک درمان روزمره به حساب می آید.
