در اینجا عوامل مرتبط و تاثیر سن بر ایمپلنت دندان را مورد بحث قرار می دهیم.
در درمان ایمپلنت دندان ، سن تقویمی به خودی خود به عنوان یکی از عوامل قابل تامل پیشنهاد می شود ، اما آیا جوانی و پیری می تواند عامل بازدارنده ای برای درمان ایمپلنت باشد؟
پزشک بالینی باید از تغییرات جسمی ، متابولیکی و غدد درون ریز مرتبط با افزایش سن و چگونگی تأثیر این تغییرات در درمان ایمپلنت آگاه باشد.
قبل از سن ۱۸ سالگی ساختار استخوان فک هنوز در مرحله بلوغ است ، به این معنی که ساختار استخوان ثابت نیست و ممکن است به رشد خود ادامه دهد.
اسکلت انسان تا سن تقریبی ۳۰ سال متراکم شده و سپس به تدریج شروع به از دست دادن استخوان میکند؛ به طور کلی ، تراکم مواد معدنی استخوان انسان در سن ۲۵-۳۰ سالگی به اوج خود می رسد.
اگرچه برخی از مطالعات در مورد درمان ایمپلنت در افراد مسن نرخ شکست بالاتری را گزارش می کند ، اما اکثر مطالعات نشان داد که افزایش سن به تنهایی منعی برای درمان ایمپلنت ندارد.
ایمپلنت در نوجوانان و پیش از بلوغ
با وجود اینکه ایمپلنت در یک بیمار جوان دارای مزایایی از جمله بهبود کیفیت استخوان ، استخوان سازی خوب ، ترمیم زخم و وضعیت سالم فرد است اما همه این عوامل توسط یک عامل اصلی یعنی رشد، تحت شعاع قرار گرفته می شوند؛ بنابراین قرار دادن ایمپلنت باید تا زمان بلوغ یا بعد از وقوع رشد نوجوان به تعویق بیفتد.
به بیماران و خانواده ها باید درمورد این واقعیت آموزش داده شود که کاشت ایمپلنت قبل از تکمیل رشد که حدود سن ۱۸ سالگی می باشد ، می تواند نتیجه نا مطلوبی را بهمراه داشته باشد. چندین سال انتظار بهترین راه برای اطمینان از موفقیت طولانی مدت در ترمیم های دائمی دندانهای شما می باشد.
از آنجا که ما بسیاری از چالش های ناشی از از دست دادن دندان را در هر سنی می شناسیم ، راه حل های جایگزینی برای کسانی که برای کاشت ایمپلنت بسیار جوان هستند پیش رو خواهیم گذاشت.
ما می توانیم به دندانپزشک عمومی شما کمک کنیم تا یک پل دندانی یا یک پروتز متحرک جزئی را که به صورت سفارشی ساخته می شود جایگزین کند ، تا عملکرد و ظاهر حفظ گردیده شود.
ایمپلنت در افراد مسن
از آنجا که احتمالاً در سن بالا افراد دندان از دست می دهند، ایمپلنت های دندانی اغلب یک راه حل عالی و رایج برای پروتزهای دندانی هستند.
بسیاری از افرادی که در دهه های ۷۰ ، ۸۰ و حتی ۹۰ هستند ،کاشت ایمپلنت دندان داشته اند و نتایج درمانی بسیار خوبی را تجربه کرده اند.
مطالعات نشان می دهد درمان ایمپلنت های دندانی می تواند برای جمعیت سالمندی که به سرعت در حال رشد هستند قابل پیش بینی و بی خطر باشد.
بیماران سالمندی که از نظر پزشکی پایدار هستند ، کاندیداهای مناسبی برای جراحی ایمپلنت و استخوان سازی هستند ، و عملکرد بهتر دهان ، راحتی و کیفیت زندگی بهتری را بهمراه خواهند داشت.
عوامل بازدارنده ایمپلنت در سنین بالا
از نظر تئوری بیماران مسن به طور بالقوه زمان بهبودی بیشتری نیازدارند ، فاکتورهای سلامتی سیستمیک بیشتری دارند و احتمال وجود شرایط ضعیف استخوان در موضع را دارند.
اکثر مطالعات نشان می دهد که افزایش سن منعی برای درمان ایمپلنت ندارد زیرا که استخوان دارای ظرفیت ذخیره شده برای استخوان سازی است. به جای کهولت سن ، ماهیت خاص فرایند بیماریها ، مانند پوکی استخوان یا دیابت ، و کیفیت و کمیت استخوان در محل کاشت ، برای درمان موفقیت آمیز کاشت ایمپلنت دندان بررسی می شود.
برای مثال شخص سالخورده ای که سالهاست دندانهایش را از دست داده است ممکن است در این مدت دچار از دست رفتن استخوان فک یا تحلیل لثه شده باشد. بدون وجود تراکم بافتی مناسب ، فرد کاندید مناسبی برای ایمپلنت دندان نیست. البته که می توان جراحی های پیوند استخوان و پیوند لثه را انجام داد که چندین ماه به روند کلی درمان اضافه کند ، اما برخی بیماران مسن ترجیح می دهند از دندان مصنوعی سنتی کنند.
سن ایده آل ایمپلنت
به طور کلی می توان گفت پس از سن بلوغ ، هر سنی برای کاشت ایمپلنت ایده آل می باشد. پیشرفت های علم پزشکی ، زندگی را برای افراد با سنین بالا را آسوده کرده است و جایگزین و درمان دندانهای از دست رفته در افراد مسن از ضروریات می باشد.
مطالعات نشان می دهد ایمپلنت برای ا فراد بالای ۸۰ سال درصد موفقیت ایده آلی را داشته است ، و متخصصین افراد را در کهنسالی تشویق می کنند که به جای دندانهای مصنوعی سنتی ومتحرک که با گذر زمان تحلیل لثه و استخوان را سبب می شوند به درمان ایمپلنت روی آورند.
