بیش از ۲۶ میلیون آمریکایی مبتلا به دیابت هستند ، یک بیماری سیستمیک که در حفظ سطح ایمن قند خون در جریان خون تداخل ایجاد می کند.
با گذشت زمان ، دیابت می تواند در سایر فرآیندهای بدن ، از جمله بهبود زخم ، تداخل ایجاد کند – که می تواند مراقبت از دندان و به ویژه کاشت و ایمپلنت دندان را تحت تأثیر قرار دهد.
دیابت بر چگونگی تنظیم گلوکز در بدن تأثیر می گذارد ، قند اصلی حاصل از هضم غذا که منبع اصلی انرژی برای رشد و عملکرد سلول است.
اگرچه بدن ما باید سطح گلوکز را در محدوده خاصی حفظ کند – خیلی زیاد یا خیلی کم می تواند اثرات سوئی بر سلامتی ما بگذارد.
بدن این کار را با کمک هورمونی به نام انسولین انجام می دهد که در صورت نیاز پانکراس برای تنظیم مداوم سطح گلوکز خون تولید می شود.
دو نوع دیابت وجود دارد که از راه های مختلف عملکرد انسولین را مختل می کند.
با دیابت نوع I ، پانکراس تولید انسولین را متوقف می کند و بیمار را مجبور می کند از طریق تزریق روزانه یا دارو ، هورمون خارجی دریافت کند.
با دیابت نوع II ، رایج ترین شکل در بین بیماران دیابتی ، بدن انسولین کافی تولید نمی کند یا به انسولین موجود پاسخ کافی نمی دهد.
همانطور که گفته شد ، یکی از پیامدهای دیابت ، ترمیم کند زخم است.
این می تواند به طور کلی بر روی بدن تأثیر زیادی بگذارد ، اما همچنین می تواند به طور بالقوه باعث ایجاد مشکل در ایمپلنت های دندانی شود.
این بدان دلیل است که ایمپلنت هایی که یک بار قرار داده شده اند برای ادغام با استخوان نیاز به زمان دارند تا به یک محکم شدن برسند.
بهبود آهسته زخم ناشی از دیابت می تواند این روند ادغام بین کاشت و استخوان را کند کند ، که می تواند کل روند کاشت را تحت تأثیر قرار دهد.
اگر دیابت بیمار کنترل نشود ، احتمال بروز این نوع مشکلات بیشتر است.
بیمارانی که به طور موثری با رژیم غذایی مناسب ، ورزش و دارو دیابت خود را کنترل می کنند ، در ترمیم زخم مشکل کمتری دارند و در نتیجه با مشکلات کاشت ایمپلنت شانس کمتری دارند.
در مجموع ، به نظر می رسد که دیابتی ها به عنوان یک گروه در ایمپلنت ها به اندازه جمعیت عمومی (بالای ۹۵ درصد) موفقیت دارند.
اما اگر همه تلاش خود را برای کنترل دیابت خود انجام دهید ، می تواند روند نرم تری داشته باشد.
